8. Władcy wyspy

Długa była przerwa, która wdarła się między sesje siódmą i ósmą. Z dat publikacji raportów to nie wynika, ale dla uczestników było to ca 5 miesięcy. W tym czasie z częścią grałem w Fate x 5e, kto wie, może kiedyś więcej napiszę na temat tych sesji. To co ważne, dla tej kampanii, to fakt, iż podczas eksperymentów poznałem lepiej Fate, jego ograniczenia i możliwości, co mam nadzieję przełoży się pozytywnie na tę kampanię.

Na początek zaproponowałem 3 zmiany:

• dotychczas korzystałem z generatora ambientów: My Noise; głównie wykorzystywałem Morze, Irlandzkie wybrzeże, Las, kilka zaśpiewów i generatorów szumów. Aplikacja internetowa pozostawiła jak najlepsze wrażenie, teraz jednak chcę spróbować czegoś innego, a mianowicie przypisałem do kilku ważniejszych miejsc i postaci piosenki i, gdy te elementy będą się pojawiać w grze, będę odtwarzał wybrane piosenki. Każdą sesję będzie zaczynał (i kończył tradycyjny offtop) Goblin z utworem Profondo rosso z filmu o tym samym tytule, koniec zaś będą oznajmiać Yesi Roundabout,
• wywoływanie aspektów przeciwko postaciom graczy działa tak; ta zasada jest dla mnie problematyczna, z jednej strony doskonale wpływa na ekonomię punktów losu, z drugiej nikt przy stole nie widzi w niej nic intuicyjnego (w przeciwieństwie do autorów gry). Summa summarum, pierwszy punkt przeważa nad drugim,
• chciałem użyć konsekwencji (względnie w wydaniu DFA), ale gracze stwierdzili, że nie ma potrzeby nic zmieniać, zwłaszcza, że interpretujemy stany dość elastycznie.

1. Podczas spotkania z Hoelem, samozwańczym księciem Ys, szybko wyszło na jaw, że on wraz ze swoimi ludźmi (4 rosłych blondynów o jasnych oczach, ubranych w napierśniki z beczek wyrzuconych przez ocean i halabardy z podobnego materiału) również poszukują insygniów władzy króla Gradlona. Robią to w imieniu Adah, która ma zostać królową miasta. Inaros walczył przez chwilę z dziwnym spojrzeniem księcia, jednak odparł jego wpływ. Obie grupy rozchodzą się w przeciwnych kierunkach. Claudiu postanawia przyjrzeć się dziwnej maszynerii, którą widać na dnie przepaści, do której wpadli (na ostatniej sesji). Dziwne geometryczne kształty zdają się tkać niezwykły materiał ze światła księżyca. Z tego sukna zdaje się być stworzona cała jaskinia! Stewart postanawia wyrwać kawał sukna, by później stworzyć z niego opończę.
Ustaliliśmy, że korzystanie z tego sukna pozwala za cenę sztuczki biegać po promieniach księżyca.
Księżycowe sukno - w księżycową noc, gdy masz na sobie odzienie z tego sukna, możesz biegać po promieniach księżyca przy pomocy Sprawności (Athletics).
Teraz myślę, że bez sztuczki sukno to również zapewni możliwość alternatywnego biegania, ale po takim biegu ulegnie podarciu.
Claudiu, po poznaniu zasad rządzących miejscem, poprowadził resztę w stronę grobowca króla. Gdy czwórce udało się dotrzeć na szczyt spiralnych schodów, zobaczyli, że drużyna Hoela jest po przeciwnej stronie, w zbliżonej odległości od sarkofagu.
Nikt nie deklarował żadnego wyścigu i pośpiechu. Zamiast rozciągać tę scenę, zadecydowałem o spotkaniu twarzą w twarz na ostatniej prostej.

2. Eigill wraz z wilkiem (któremu nadał imię Fenrir) ruszyli na statek. Tam prowadził ich swąd ciemności. Na miejscu rozbita bogini Manat wyparła się wtrącania w pojedynek, zdradziła jednak, że jej sługa, Stewart, to zrobił. Wysłała wraz z nim swojego posłańca, szczura, który miał przypomnieć słudze o jego zadaniach (zniszczenie machiny oraz rozdzielenie posągu).

3. Katrina rusza z powrotem w stronę Dzwonnicy, by pomóc Josefowi. Zauważa po drodze krucjatę Yan-gant-y-tana, która ma na celu odzyskać Serce Dzwonu. Inżynierka rozpoczyna bieg przez las, by przegonić wasali Migoczącego Pana. Gdy wybiega z lasu na wrzosowisko, dostrzega olbrzyma. Ale co to jest za olbrzym?!
Przezroczysta powłoka, wnętrzności, które przewalają się z jednej strony brzucha na drugą, ukazując patrzącemu jego wspomnienia, głowa, w której kłębią się chmury, a cały kształt niczym człekokształtnej ameby.

Ryc. Nieistniejący obraz snu Króla w Żółci

Wtem!, dostrzegają ją rycerze i rycerki -tana (Yan-gant-y-tana). Katrina, by zyskać na czasie ciska Sercem Dzwonu w olbrzyma, jednak artefakt trafia w ręce Wiąz. Dzika chmara istot blasku i zmroku (dworzan -tana) otacza Katrinę.
Rozegraliśmy zawody (contest). Uznałem, że Krucjata będzie stanowić pasywną przeszkodę (+2), ponieważ nie są świadomi wyścigu z Katriną. Rzucałem za nich dopiero na wrzosowisku, gdy pojawił się olbrzym. Jego pojawienie się było wynikiem remisu.

4. Stewart, jako student AWF-u, wystartował w biegu po insygnia, z naprzeciwka biegł Hoel, który znowu próbował jakiś dziwnych sztuczek, jednak Inaros przyjął jego wzrok na siebie. Wyścig zakończył się sukcesem Stewarta! Gdy dopadł on insygniów stało się coś dziwnego - poczuł, że przynależą mu się one nie tylko prawem zdobywcy, ale też jakiegoś duchowego (albo i faktycznego) pokrewieństwa. Hoel próbował protestować, jednak jego ludzie zobaczyli, kto jest ich prawdziwym władcą i na rozkaz Stewarta popędzili za uciekającym księciem.
Zdolności Hoela pozwalały mu (fabularnie) spróbować poznać słabość i ją wzmocnić/wykorzystać. Jednak rzuty Inarosa na Hart uniemożliwiły mu to.

Ryc. Książę Hoel wściekły

5. Tymczasem Eigill ruszył w stronę Stewarta, do spotkania doszło przy wejściu do grobowca (pamiętacie tę wielką dziurę w ziemi, otoczoną kręgiem kamieni?). Eigill zarzucił Stewardowi kolaborację z ciemnością ze statku i o wtrącanie się w zawody. Udało mu się sprowokować nowego króla. Odbył się pojedynek, który zakończył się, gdy Polak zawisł nad przepaścią, a Szwed pomógł mu wejść na górę. Chyba konflikt został zażegnany! 

Chwilę później piątka usłyszała krzyki poddanych króla.

6. Katrina została doprowadzona do Migoczącego Pana, Yan-gant-y-tana. Jej opowieść o niedoli ludzi Proroka wzruszyła -tana. Postanowił on wymusić na inżynierce dołączenie do swojego dworu na rok i jeden dzień. Obiecał też pomóc Muzułmanom z baszty w ciągu następnego miesiąca. Rozkazał swojej nowej wasalce odnieść Serce Dzwonu do dzwonnicy, potem zostanie wezwana, gdy będzie potrzebna. Poszła ona w stronę Dzwonnicy i zrzuciła Serce Dzwonu na jej dno. Bukowy Las odetchnął ze spokojem, w przeciwieństwie do Katriny, która po krótkich rozważaniach postanowiła się nie rozczulać nad Josefem i pójść dalej w swoją stronę (za jeden punkt losu).

Zaproponowałem graczce szablon (płaszcz? okrycie?) odmieńca (changeling). 

Ryc. Krucjata Yan-gant-y-tana

7. Claudiu, Eigill, Inaros, Raafi i Steward ruszyli na wrzosowisko, by ujrzeć dwa olbrzymy, takie jak te, które wcześniej widziała Katrina, które oddzieliły strażników od Hoela. Ten ostatni krzyczał coś o snach Króla w Żółci i jego bliskim przebudzeniu. Wszyscy zobaczyli, że na jego czole jest niepokojący, świecący się obiekt, coś jakby bindu, jakby trzecie oko. Stewart z Eigillem i Claudiu pobiegli za nim, dopadli go. Król postanowił ukarać jego niesubordynację i przy okazji odpłacić Eigillowi za krzywdę, której doznał, odbierając Hoelowi jedno z jego oczu i oddając je Szwedowi.

8. W tym czasie Inarosa skusiły obrazy, które zobaczył na wnętrznościach olbrzyma - wkroczył on do wnętrza istoty. W środku zobaczył wizję podlaną żółcią: siebie jako wielkiego kapłana Ra w Egipcie przyszłości. Jednak miejsce posągu Ra zostało zajęte przez istotę w żółtych szatach, która domagała się jakiegoś uznania dla siebie. Inaros odrzucił tę propozycję, przebił istotę swoją kapłańską laską i został wypluty z wizji na wrzosowisko.

Ta sesja zakończyła się większym osiągnięciem dla wszystkich!