Bociany to szpiedzy cesarza

I

Cesarz Abisynii siedział smutny na swym tronie. Prostak łatwo znajdzie bratnią duszę swego stanu, podobnie kupiec, wojownik czy tkaczka. Gdzie jednak król ma szukać przyjaciół, gdy wokół sami wrogowie? Jak wielka więc musi być samotność króla królów, samego nəgusä nägäst, potomka Salomona Mądrego?

Przyszła żona króla i zaczęła tańczyć - smutek zamienił się rozpacz.

Przyszły dzieci króla, a było ich wiele, i zaczęły dokazywać - rozpacz przeszła w gorycz.

Gdy błazen stracił swą głowę za nieśmieszny żart - gorycz przelała się w żal.

A żal króla rozlał się na cały kraj. Słońce stało się czerwone i ziemię spowił jego żar. Wrogowie stali się liczni, a cesarz dalej siedział smutny na swym tronie.

Ryc. Smutny cesarz

II

Nad jeziorem Tana złapano dwójkę dzieci, bliźniąt - dziewczynkę i chłopca. Ich nóżki były szczuplutkie, gdyż nie miały, co jeść. Ich skalpy były spalone od ognia - niczym wyschnięta glina. Ich oczy były szare, a usta czerwone i wyschnięte.

Bliźnięta zabiły bociana, a tak nie wolno czynić. Nawet z głodu.

W tym czasie nad jeziorem przebywał cesarz (później/kiedy indziej/nigdy powstanie tu Gondar, a duch wroga zadrży, gdy usłyszy to imię). Ludzie postanowili prosić władcę o sąd nad bliźniętami. Choć zabiły bociana, to z głodu to uczyniły. Jest to zakazane, jednak któż jak nie król królów, sam nəgusä nägäst, potomek Salomona Mądrego, może rozsądzić tę sprawę sprawiedliwiej niż oni sami.

Cesarz spojrzał na dwójkę dzieci: nędznych, brudnych, pobitych i głodnych, ale nie samotnych i zapłakał nad sobą, a je przeklął.

III

Od teraz odziane będziecie w pióra ptaka, którego zabiłyście. Los jego wasz będzie. Przez pół roku cierpieć będziecie wygnanie w krajach zimnej północy, a gdy wrócicie, opowiecie mi o wszystkim, co widziałyście. O królach i ich wasalach, o ich żonach i dzieciach. O możnych, dzielnych i walecznych. O księdzach i ich teologii, o mędrcach i ich mądrości. Wreszcie o maluczkich i ich sprawach. 

Macie moje łaskę i moją klątwę, roztropnie nimi zarządzajcie.

Żeście z jednej matki, nigdy nie poczniecie razem dziecka. Żeście głód cierpiały i tak haniebnie chciały go zaspokoić, od teraz waszym pokarmem będą żaby, ślimaki i robaki. Będziecie więc jeść do syta, to czego człowiek nie zje.

Lećcie i wracajcie prędko, a niechaj żadna wieść czy plotka nie umknie waszym uszom.

Ryc. J. Chełmoński "Bociany"

IV

Ludzie wyczekują bocianów. Dla błogosławieństwa. Dla wieści z daleka. Wreszcie, by uniknąć klątwy. Bowiem bociany cesarskie rozmnażają się poprzez kradzież. Porywają dzieci i chowają je w skorupkach. Zwykle pod koniec kwietnia, wieczorami. Dzieci pozostają w jajach 33 do 34 dni. Po wykluciu mają postać podobną do bliźniąt znad jeziora Tana - szczupłe nóżki, krótkie, spopielone kędziorki, karminowe usta. Dopiero z czasem okrywają się piórami (w ciągu 58 do 64 dni po wykluciu). Po 10 tygodniach są samodzielne, lecz nie wiedzą jeszcze, jakie jest ich zadanie.

Dopiero po pierwszym powrocie do domu, na dworze cesarza poznają swoją rolę tajnych agentów potomków Salomona. 

Na północy knują, podsłuchują, grożą przekleństwem, kupczą błogosławieństwem, kradną dzieci, lecz przymnażają potomstwa tym, którzy im pomogą. Podwójne życie, które wiodą (gdyż wciąż są w stanie przyjąć postać dziecka), wymaga sporych funduszy - skarby skrywają zwykle w gnieździe lub w kryjówkach na polu. Gdy ich życie jest na szali, z radością się z nimi rozstają.

Prosty lud nie zna ich tajemnicy, a ci, którzy padają ofiarą bocianich intryg, nikomu tego nie zdradzają. Jedynie mądrzy ludzie, którzy znają stare drogi, a także niektóre spośród elfów, znają część prawdy, a przede wszystkim wiedzą, żeby nie przeszkadzać szpiegom. Królowie, gdyby poznali ten sekret, nakazaliby strącić wszystkie bociany z nieba, a przecież nie wszystkie są na usługach cesarza.

V

Bocian cesarski (Empyrean Stork)

Armour Class 6 [13]

Hit Dice 2+1 (10hp)

Attacks 1 × beak (1d6) or spell

THAC0 16 [+2]

Movement 150’ (50’) flying, 30’ (10’) toddling

Saving Throws D12 W13 P14 B15 S16 (2)

Morale 5

Alignment Neutral

XP 35

Number Appearing 1d2 (1d3)

Treasure Type E

• Spells: Bestow Curse and Bless (Blight) each once per day.
• Human form: Empyrean Stork can take a form of human youngling in a blink of an eye.
• Stork's Blessing: Favours are paid in blessing of the homestead with abundance of harvest and offspring. On the contrary, any affront will impose scarcity of crops and progeny.
• Secret stash: Usually hidden within the eyesight from stork's nest. Premium points for swamps and rotten stumps.

VI

Wyobrażam sobie, że granie bocianem - tajnym agentem może być całkiem zabawne, niestety nie mam żadnego konkretnego pomysłu na taką klasę. Zapewne skrzyżowanie złodzieja z kapłanem mogłoby być całkiem udane:

HD: like Thief

ST and THAC0: like Thief

Spells: like Cleric

Level Progression: like Cleric

Flying ability, Human form, Thief skills (only in human form), Stork's Nest: at the 9th LVL you build strong and stable nest on liege's castle. You welcome strong partner (another Empyrean Stork of LVL not lower than5) to your nest. Every year you procure 2 to 7 new agents of 1 LVL. After 1st year there's 1 in 6 chance that they'll return to your nest to do your bidding.